วันที่ 5
ฮอร์โมนแห่งความสุข
ลองคิดดูว่าถ้าฮอร์โมนแห่งความสุขมันวิ่งพล่าน แพร่ซ่านในร่างกายเราทุกวัน มันจะดีขนาดไหน?
เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมมีความสุข และยิ้มได้ทั้งวัน วันนี้เป็นวันพ่อ ก็จริงแต่ความรู้สึกมันมากกว่านั้นอีก
ลองทบทวนหน่อยแล้วกัน
เริ่มจากตื่นแต่เช้า ขับรถด้วยความสุข ใครปาดหน้ายังไม่โกรธ จิตใจมุ่งมั่นกับสัญญาที่จะซื้อจักรยานให้ลูกสาว และพาครอบครัวไปกินข้าวข้างนอกแบบเลี้ยงกันเล็กๆ ไม่หรูหราแต่มีความสุข ตกเย็นพาลูกสาวและภรรยาไปร่วมงานจุดเทียนชัยถวายพระพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขับรถทั้งวันแต่ลืมความเหนื่อยสนิท
ฮอร์โมนแห่งความสุข ใช่เลย ผมคิดว่าต้องเป็นฮอร์โมนแห่งความสุข
ฮอร์โมนแห่งความสุขจะทำให้เรา ทำงานได้ทุกวันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ทำให้เรามองอุปสรรคเป็นแค่เรื่องจิ๊บๆ และยิ่งไปกว่านั้นมันจะทำให้เราค้นพบว่า พลังแห่งความสุขมีผลต่อความสำเร็จอย่างมหาศาล
ฮอร์โมนแห่งความสุขที่แท้ จะทำงานได้อย่างเต็มที่เมื่อเรารู้จักบริโภคการเสียสละ รู้จักการให้โดยไม่หวังผล แม้จะเป็นการเริ่มต้นด้วยน้อยนิด แต่เมื่อหยดน้ำแห่งการให้ได้รวมกันจนมากพอ จะกลายเป็นมหาสมุทรแห่งการแบ่งปันที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน
ทุกครั้งที่ผมเห็นภาพพระราชกรณียกิจของพระเจ้าอยู่หัว ผมจะจุกแทบอก พูดไม่ออก และถึงกับน้ำตาคลอ ท่านเป็นแบบอย่างของการเป็นผู้ให้โดยไม่หวังผลตอบแทนอย่างแท้จริง ไม่แปลกเลยที่ทำไมนักข่าวชาวเกาหลี ยกย่องท่านว่า เป็นพระพุทธเจ้าเดินดิน
จงหล่อเลี้ยงฮอร์โมนแห่งความสุข ด้วยการให้
ให้คำชี้แนะในทางที่ดี
ให้ทางที่ไม่ประมาท
ให้ความสามัคคีในหมู่คณะ
ให้ส่วนที่เขาขาด
ให้โกาส
ให้อภัย
และให้เพื่อให้
เริ่มให้กันตั้งแต่วันนี้เลยครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น