วันที่ 1
ความสุขโดยตรง
แหมมมมม เดินอ้อมตั้งนานแท้ที่จริงความสุขอยู่ที่ปลายจมูกนี้เองงงง
คนเรานี้ แปลกนะ เกิดมาอยากมีแต่ความสุข ปัดทุกข์ทิ้ง มองทุกข์เป็นของเหม็น ยี้กันจนตาหยี่ แต่ทำไม๊ ทำไม ชอบอนุญาติให้ความทุกข์มากองอยู่เต็มสองมือ จนสูงขึ้น สูงขึ้น สุดท้ายก็บังตามองอะไรไม่เห็น
ถามตรงๆว่าใครอนุญาติให้ความทุกข์ขึ้นมาอยู่ในมือ หรืออยู่บนบ่าเราถ้าไม่ใช่เรา?
เคยไมไปในทางที่ไม่เคยไป เดินอ้อมตั้งนาน แท้ที่จริงถ้าเรารู้ทาง มันใกล้แค่นี้เอง บ่นตัวเองอีก "โฮ้ยยย โง่อยู่ตั้งนาน" ไม่เป็นไร จ่ายค่าโง่แลกความฉลาดอิๆๆๆ อันนี้ไม่เท่าไหร่นะ แต่มาทางเดิมยังเดินอ้อมอีกอยู่นั้นหมายความว่ากระไรเนี่ยยยย?
ทุกคนปรารถนาความสุข แต่ทำไมชอบเดินอ้อมๆหลบๆหลีกหนีความทุกข์ไปเรื่อย ซ้ำร้ายหลอกตัวเองว่าสิ่งที่ตัวเองทำ คือ สุขที่แท้ ตกหลุมพรางแห่งมายาคติ จนขึ้นจากหลุมพรางไม่ได้ บางคนไม่อยากขึ้นมาด้วยซ้ำ กลับติดสุขในหลุมพรางนั้น จริงๆหนทางแห่งความสุขโดยตรงมันอยู่ตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว ทำไมเราถึงปฏิเสธสิ่งนั้น?
@ สุขโดยตรงตั้งแต่ลงมือทำงาน มิใช่รอเงินเดือนออก
@ สุขโดยตรงที่ได้รักใครสักคน ไม่ใช่รอให้ใครรักก่อน
@ สุขโดยตรงที่ได้แบ่งปัน ไม่ใช่รอคอยจากเขาก่อน
@ สุขโดยตรงที่ได้ตอบแทนคุณ ไม่ใช่รอให้เขาจากไปก่อน
ความสุขโดยตรงที่เราสร้างได้เอง ไม่ต้องอ้อมให้เสียเวลา เพราะเวลาช่างสั้นนัก
เริ่มจากวันนี้ วินาทีนี้เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น